bu tarz bir türk filmi şart.
aksi takdirde, melankoli manasını yitiriyor.
şuh kahkahalara ve buz mavisi boşluklara anlam veremiyorum birtürlü.
dolu soru birikiyor aklımda apansız.
yolun orta yerinde boş bir sandalye sabit duruyor misal.
birilerinin oturması için diye düşünüyorum.
ama niye birilerinin orada oturması gerekiyor.
ve niye kimse oturmuyor.
türkan niye?
there must be always a turkish movie on hand.
turkan soray or fatih akin will be just fine.
otherwise, melancholia looses its meaning.
i cannot make any sense of seductive laughters and ice blue spaces.
suddenly tons of questions gather in my mind.
there is an empty chair fixed in the middle of the street for instance.
i assume that it is for somebody to sit.
but why does somebody have to sit there?
and why is nobody sitting there?
turkan, why?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder