Yolda birisini farkediyorum, önümde yürüyor. Dikkatimi çekiyor, ama neden bilmiyorum. Düşündüklerini merak ediyorum, ismini, nereye gittiğini ve en çok da suratını. Bir yüzünü dönse, tüm merakım gidecek belki. Kalıplarımı oturturacağım anında… Takibe alıyorum, önüme birileri geçiyor yine de gözden kaçırmıyorum. Kontrolümde. Sorularımın cevabını alıcam az kaldı biliyorum. Ve sonra tam karşıya geçerken, tam da yüzü görülmek üzereyken otobüs geçiyor tam önünden, lanet olası reklamlar gibi giriyor araya. Gözden kaybolup gidiyor. Kaçırıyorum.
"Bu merak işte beni öldürebilir" diyorum. Yapmaktan çok mutlu olduğum bir şeyden niye durup dururken maruz bırakılıyorum, niye beni olduğum gibi seven bir adamla bir türlü karşılaşamıyorum? Niye niye… Hayatımda olup biten herşey göremediğim o yüz gibi. "Madem ki o yüzü göremeyeceğim" diyorum sonra, "o zaman beni peşinden sürükleyen güce teslim olayım. Ben bilmiyorum, o her neyse, onun bir bildiği vardır".
Kontrol etmeye çalışmaktan bitap düşen ben diyor bunları...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder