don kişot olmak

içi dolu bir kare veya
cızırtılı bir radyo,
sivrisinek,
kızarmış patates,
gazı bitmiş tükenmez kalem
ya da don kişot
olarak gelseydim dünyaya
şu anda ne düşünürdüm.
acaba.

(devlet opera ve bale dansçılarının "don kişot" bale gösterimi öncesi kostümsüz ve kostümlü provalarını seyrederken düşündüklerim üstte, gördüklerim altta...)

yok olan

yavru kediler var

dar sokaklar

bağlar, üzümler var.

beyaz şortlar

kırmızı ojeler

reçeller, yıldızlar

sazlar, kumlar

deniz var

balıklar var

ege var.

umurlarında değil

yok olan.

karadenizim

Denizim, Karadenizim
Pul, pul suyum
Yıllardan sonra da olsa
Ben Osman'ım
Gene o yum! ..

dedemin mezar taşında yazılı kendi dizeleri, onu her ziyarete gidişimde kalbimi sızlattı.

düşündüm ki
bu yüzden mi karadeniz, ben daha onu hiç görmeden hasret bıraktı beni kendine.
ve bu yüzden mi ben onu gördükten sonra, dizelerinden tanıdığım dedemi daha bi özledim.

www.antoloji.com/karadenizim-siiri/
Osman Turgut Pamirli

P.S: Travel & Leisure dergisinin eylül ayı sayısında Zeyno'mun yazısı ve benim fotoğraflarımla 16 sayfada Karadeniz'imizi anlattık:).