her yol öncesi içim, bir an gitmekten vazgeçmek ister.
valiz yapma tahammülsüzlüğü müdür bu vazgeçiş
bilmiyorum ki.
ama, bir sonra ki an kendime gelirim işte.
bir heyecan bir mutluluk ki sorma gitsin.
düşünsene,
bu seferki hele
tam dalmalık
mavilere,
uzaklara
ya da tam kitap okurken içi geçmiş bir uykuya.
bu heyecan bu mutluluk
ayaklarımı yerden keser.
ve sonra bir an vazgeçemem
müzikten
rüzgardan
orada olmaktan.
(mavi'nin blogu için yaptığım styling ve çekim)
hepside cok hos olmus :)
YanıtlaSil