görünmeyen kadınlar

Saklambaç oyununda ulaşılabilecek en büyük zafer, kimseciklerin seni saklandığın yerde bulamamasıdır.

Oyun başlar, ebe 10'dan geriye sayarken koşarak kendini en rahat hissedebileceğin gizli bir köşeye yerleşiverirsin. Yavaş yavaş saklananlar bulunmaya başlar, ama sen hala farkedilmemişsindir. Kimse seni görmemiştir. Zaman ilerledikçe, karınlar acıkır göz kapakları ağırlaşır. Oyunun zevki kaçmaya başlar ve evlere dağılınır, eksikliğinin farkına varılmadan. Saatler geçer, haftalar geçer, aylar yıllar geçer… Oradasındır. Rahat, mutlu, güvende, gözlerden ve kargaşadan uzak, kendi ortamında tam da istediğin gibi, fakat unutulmuş.

Ama demeye başlarsın, acaba dersin, keşke… bulunsa mıydım? O zaman farklı olur muydu geçen zaman? Dışarıya çıksaydım nasıl bir kadın olurdum? Anlayıp severler miydi beni, takdir görüp onaylanır mıydım? Benim o narin ve kırılgan ruhum yaralanmadan ayakta kalmayı başarır mıydı? Çünkü yapmak istediklerim var aslında, saklandığım yıllarda aklıma gelen sözlerim var…

Amerikalı fotoğrafçı Patty Carroll, "Anonymous Women: Draped" serisini, kadınları ağır, renkli ve genelde desenli kumaşların altlarına saklayarak kurgulamış. İnsan, fotoğraflara bakarbakmaz meraklı gözlerle kadınları aramaya, hayal etmeye başlıyor. Mutlular belki, güvendeler, kırılmamış yenilgiye uğramamışlar. Ama nerdeler, nerede bu kadınlar? O kadar zor ki o kumaşların arasından bu kadınları seçmek. Saklanmayı, unutulmayı ve varolmamayı seçmiş onca kadın.

Saklambaç oyununda ulaşılabilecek en büyük zafer, kimseciklerin seni saklandığın yerde bulamaması mıdır? Hele ki, bu hayatta herkes için zafer kazanacak bir oyun mutlaka varken.